پشت هیچستان

نا خواسته بود همه ی آنچه را که آهسته برایت زمزمه می کردم

از بس دلم برای یک لحظه بودن تنگ شده بود

هی گفتم ای کاش

هی گفتم ای کاش

پس رسیدن کجاست؟

کجای زندگی گیر کردم که هر چه زور میزنم فقط میبینم لباسم پاره تر شده ؟

همه رسیدند و گفتند پس کی می رسیم؟

شاید منم رسیدم ولی چون نیست نرسیدم...